Zackarina vivía cos seus pais nunha casa á beira do mar.
A casa era pequena, aínda que o mar era enorme.
E no mar pódese un bañar, polo menos no verán.
E xa era verán, un verán cálido e solleiro. E Zackarina
queríase bañar. Pero había un problema. Non tiña permiso
para bañarse soa, e a papá non lle apetecía baixar á praia...
Que lles importa verdadeiramente ás nenas e aos nenos?
Que os maiores traballen moito, que non fagan cousas xuntos,
que non os entendan... Porque hai tantas Zackarinas sufrindo soidade, frustracións, incomprensión... Moitos lectores mozos
sentiranse reflectidos neste relato da premiada Åsa Lind, tan real
(e tan imaxinario) como a vida mesma; como tamén moitas nais
e pais veranse culpablemente retratados como os “animais estraños” que son, en palabras da protagonista.