Elmer contara coa axuda de Wilbur para atopar un osiño perdido
nunha das anteriores aventuras deste simpático personaxe
multicolor; agora é Wilbur quen necesita que o seu curmán o saque
dun apuro, algo no que van colaborar de xeito entusiasta outros
elefantes. Velaquí un novo relato cheo de amizade, tenrura, ledicia,
empatía, solidariedade e axuda colectiva, e tamén moito humor.
Porque se Elmer se caracteriza por ser traste, Wilbur é outro
trangalleiro. Por iso dar con el convértese en toda unha peripecia:
non está onda o tigre, nin no tobo dos coellos e tampouco
é súa a imaxe que se reflicte na superficie do lago… a voz de Wilbur
escóitase por todas partes, pero non hai nin rastro del a pesar
de que o seu aspecto é tan chamativo como o do seu curmán.