Escritor de agudo enxeño e gran coñecedor da alma do pobo galego e das súas necesidades, Manuel García Barros (Berres, A Estrada, 1876 -Callobre,
A Estrada, 1972), de humilde orixe labrega, exerceu o maxisterio e o xornalismo, desde onde defendeu con teimosía o seu ideario agrarista, anticaciquil e galeguista, que foi silenciado tras a Guerra Civil, sendo ao longo da súa dilatada vida un loitador incansable a favor da cultura e da lingua galegas, e exemplo de coherencia cívica e profundo sentimento democrático.
Velaquí o retrato dun home “exemplo de galeguidade, honestidade e bonhomía” (Ben-Cho-Shey), e que coa súa palabra e a súa obra traballou sempre a prol de Galicia.