Un lóstrego bate enriba de Domènec, o poeta-labrego, que morre
de inmediato. O lapso fugaz entre a vida e a morte marca
esta historia de historias na que se mesturan pasado, presente
e futuro; onde conviven realidade e ficción, historia e mitoloxía.
«Canto eu e a montaña baila» é unha novela coral na que toman
a palabra mulleres e homes, nubes e fungos, osos e cervatos
que habitan entre Camprodon e Prats de Molló. Nesta zona
do Pirineo catalán consérvase a memoria de séculos de loita
pola supervivencia, de persecucións e de guerras fratricidas.
Mais encarna tamén unha beleza propicia para liberar
a imaxinación e contar historias; onde comezar de novo e acadar
unha certa redención.