De ordo sacerdotalis ye un libro de mósens an l'autor achunta bellas istorias d'ixas presonas con sotana que, seguntes parex, se son cruzatas en o suyo camín: o fosco concaramiento entre cabo d'a guardia zibil, pai d'o narrador-protagonista, e o mosen d'o lugar, autoritario e rebatoso, que rematará con a barucosa capadura d'o burro d'o retor; a istoria de Marteta –a nina que feba de birchen María– muerta d'una polmonía per culpa d'o enzerrinamiento de mosen en fer a prozesión con un orache alberso; os deseyos reprimitos en os colechios relichiosos e os efeutos nozibles d'ixa mala educazión; o caso d'o mosen Périz, o sazerdote politicamén e umana compromeso… Un zaga d'atro, os mósens ban aparexendo per as fuellas d'iste libro como si d'una caterba d'ánchels e de diaples d'un biello danze monegrino se tratase. Una catafila de capellans que nos fan beyer o paradiso e, més que més, o infierno aquí en a tierra, e que, con man mayestra, Conte mena enta o purgatorio d'a suya escritura e a memoria de toz.
Siete istorias que de seguro no dixarán indiferén á o letor e que, á sobén, li ferán quedar-se literalmén sin sangre en a pocha.